wtorek, 12 marca 2013


 Coraz większe zainteresowanie zabiegami odmładzającymi  - na przedprożu wiosny - zmusiło mnie do poszukiwań nowych informacji w związku z naszą najnowsza technologią mikronakłuć. 
Jest to niewątpliwie najlepszy, najskuteczniejszy ale przede wszystkim najbardziej naturalny sposób remodelowania i odnowy skóry.
Oto informacje jakie znalazłam na ten temat na jednej ze stron www o tematyce medycyny estetycznej:

 Proces regeneracji mikrourazów

Skóra posiada różne mechanizmy regeneracji mikrourazów. Zjawiska samonaprawcze eliminują możliwość uszkodzenia przez czynniki zewnętrzne i jednocześnie zapobiegają przed utratą tej ważnej funkcji. Wpływ zewnętrznych czynników mechanicznych, chemicznych i fizycznych przyczynia się do pogrubiania warstwy rogowej. Typowym przykładem jest pogrubienie warstwy rogowej naskórka oraz formowanie nadmiernego rogowacenia dłoni i stóp po intensywnym naświetlaniu promieniowaniem UV.

Skutkiem częstego opalania jest niszczenie materiału genetycznego komórki, co w efekcie prowadzi do niszczenia białek i membran komórkowych. Do głównych mechanizmów naprawczych skóry należą dwa procesy:

 - Pierwszy polega na usunięciu i zastąpieniu uszkodzonego segmentu DNA, co w prawidłowym przebiegu tego procesu pozwoli zapobiec mutacji.
 - Drugi- wymagający dłuższego czasu do uzyskania pełnej naprawy, przebiegający w pobliżu uszkodzonego segmentu DNA opiera się na pełnej regeneracji.

PRZEBIEG REGENERACJI W USZKODZENIACH SKÓRY

Uszkodzenia samego naskórka nie podlegają procesowi bliznowacenia. Warstwa komórek macierzystych naskórka, czyli warstwa podstawna kreuje stały proces odnowy naskórka poprzez proliferację komórkową. Podczas uszkodzenia wyższych warstw naskórka, mikrouraz może zagoić się bez blizn.
- Uszkodzenia skóry właściwej podlegają procesowi bliznowacenia.

(W urazach dotyczących skóry właściwej związanej z membraną warstwy podstawnej przy połączeniu skóry i naskórka proces zdrowienia przejawia się formowaniem blizny. Podczas powstawania blizny uszkodzone komórki naskórka są zastępowane przez nowopowstałe, otaczające tkanki.
)

POSZCZEGÓLNE STADIA ZDROWIENIA MIKROUSZKODZEŃ


Pierwszy etap - odpowiedź zapalna następuje od 1 do 5 dnia, gdzie uszkodzone tkanki wydzielają histaminę, co pobudza do reakcji przeciwzapalnej, podczas której lokalne naczynka ulegają redukcji w celu wzmocnienia krążenia krwi w danym obszarze. Ścianki kapilarów delikatnie otwierają się by umożliwić fluidom przeciwzapalnym (IE) przejecie do tkanek otaczających. Płyny te zawierają przeciwciała neutralizujące obce ciała, działające jako prekursory fibryny i zapobiegające rozprzestrzenianiu się ciał obcych, a także usuwaniu ich uszkodzonych cząsteczek przez fagocyty.

Drugi etap - Formowanie strupa
W przypadku, gdy miało miejsce krwawienie, wkrótce po uszkodzeniu występuje zjawisko omeostazy. Płytki krwi formują warstwę nad uszkodzeniem i wyzwala się serotonina, która powoduje obkurczanie naczynek i redukuje przebieg krwi. W razie potrzeb uruchamia się dodatkowy mechanizm tworzenia się strupa. Zjawisko to przyczynia się do tworzenia zlepiającej fibryny zwanej strupem. Powstały strup jest zlepkiem obumarłych komórek, pozostałości płynu zapalnego, białych komórek krwi i ciał obcych, które nie zostały usunięte podczas procesu gojenia przez krwioobieg.

Podsumowując w procesie zapalnym leukocyty i dołączające do nich makrofagi usuwają martwe tkanki, a powstająca fibryna tworzy strup. Makrofagi odgrywają kluczową rolę w niszczeniu złogów, a do ich funkcji należy uzdrawianie komórek przez destrukcję enzymów, docierając do pozostałości po uszkodzeniach i tworząc miejsce do powstania nowych komórek. Makrofagi są niezbędne w procesie zapalnym, podczas zjawiska zdrowienia jak również w rozwoju nowych tkanek przy pomocy czynników wzrostu MDGF. Makrofagi stymulują różnicowanie się fibroblastów w czasie3-5 dni zwane fazą tworzenia fibroblastów, utrzymującą się do 4 tygodni.

Trzeci etap - tworzenie fibroblastów 5dni – 4 tygodni
Fibroblasty znajdujące się w niewielkich ilościach w skórze właściwej ulegają proliferacji w uszkodzeniu i migrują z pomocą czynników wzrostu MDGF oraz glikoproteinami zwanymi fibronektyn fibronektyną. Stanowi ona spoiwo dla fibroblastów, łącząc macierz uszkodzenia i fibroblast, umożliwiając aktywację czynników wzrostu i pobór wszelkich pozostałości w miejscach uszkodzeń. Podczas gdy fibroblasty danego mikrourazu zaczynają syntetyzować kolagen typu 3, w uszkodzeniu włókna proteoglikanów, białka budujące i inne tworzą tkankę łączną. Powstają też inne białka włókien:elastyna i retikulina. Do produkcji kolagenu są niezbędne witamina C, miedź, żelazo, które w 50% przyczyniają się do tworzenia kolagenu w miejscu uszkodzenia.


Powstawanie tkanki granulocytowej
Kolagen może być syntetyzowany w obecności tlenu i powstaje uszkodzenie lokalnego krwioobiegu. Podczas procesu enzymatycznego, czynniki wzrostu uszkadzają membrany naczynek. Komórki śródbłonka migrujące przez mikrourazy formułują nowy, lokalny układ naczyniowy, który tworząc membrany podstawne z macierzy pozakomórkowej budują własny splot naczyniowy. Proces kontynuowany jest do momentu uzyskania przebiegu krwi przez nowopowstałą sieć naczyń
włosowatych. Uszkodzone miejsca ulegają naprawie i w kilka dni po urazie tkanki odzyskują zdrową warstwę ziarnistą. Prawidłowo przebiegająca regeneracja mikrouszkodzenia charakteryzuje się dobrze nawilżoną, czerwoną i błyszczącą powierzchnią, natomiast nieprawidłowa regeneracja mikrouszkodzeń przejawia się niebieskawym kolorem i lepką fibryną.

Czwarty etap - Modelowanie skóry właściwej
Formułowany przez fibroblasty kolagen typu 3 jest tymczasowo przetrzymywany w miejscu uszkodzenia podczas procesu zdrowienia. Powstały kolagen jest niestabilny i rozpoczyna proces przetwarzania na kolagen typu pierwszego, który należy do najważniejszych i najbardziej pożądanych w procesie regeneracji. W procedurze biorą udział enzymy kolagenazy. Uformowane włókna kolagenowe ulegają transformacji na fibroblasty lub miofibroblasty, odpowiedzialne za wypełnienie i zamknięcie uszkodzenia. Komórki nabłonkowe ulegając podziałom migrują ponad warstwę podstawną
by regenerować nabłonek. Komórki podstawne kontynuują swoje podziały do momentu ułożenia
warstw.

Po utworzeniu strupa i jego usunięciu z powierzchni naskórka następuje proces keratynizacji.
Modelowanie macierzy kolagenu kontynuowane jest przez miesiące, a nawet lata i uzależnione jest od wieku oraz czynników indywidualnych.

Nowopowstała tkanka jest znacznie silniejsza niż skóra pierwotna miejscowego uszkodzenia.